Ο "δεξιός"Μάνος Χατζιδάκις μιλά για Όνειρα,Ευρώπη,Παιδεία,Εξάρχεια

Το 1986 κυρίες και κύριοι ελέχθησαν αυτά

Ο Μάνος Χατζιδάκις συμβολίζει την εκλεπτυσμένη σοφία που αναδύεται μέσα από την τέχνη.
Η μουσική του είναι ένα ταξίδι στον κόσμο του ονείρου και της ευαισθησίας, 
τα ποιήματα του, αποστάγματα ενός αγιάτρευτου έρωτα με τη ζωή…
Μία αισθαντική παρουσία, μία φωνή που μας λείπει…
Ειδικά αυτές τις φλύαρες μέρες…

Αφουγκραστείτε τον… 

http://lemesia.wordpress.com/2009/12/07/%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%83-%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CE%B5%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CE%BF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B7/

Για τα όνειρα… - 

Υπάρχουν σήμερα περιθώρια για παραμύθια, για όνειρα; Επιτρέπει η εποχή μας; 

 Μ. Χ.: Στην ωριμότητα, όχι. Στη νεανική ηλικία, κάθε νεανική ηλικία, σε κάθε εποχή, θα έχει τα όνειρα της. Δεν μπορώ να σου πω, ότι ανήκω στην εποχή των ονείρων. Λυπάμαι γι αυτό. (γελάει) - 

Τα όνειρα όμως, δε νομίζω, ότι απαραίτητα πρέπει να έχουν ηλικία. 

Όνειρα μπορεί να έχει ο καθένας.

 Μ. Χ.: Τί όνειρα μπορεί να έχει ένας άνθρωπος 65 ετών, όπου μπορεί και βλέπει τα πράγματα σαν ακτινογραφία; Το όνειρο είναι, όταν δεν μπορείς να δεις τις ακτινογραφίες και βλέπεις τις εικόνες. Αρχίζουμε και βλέπουμε τις πλαστικές εικόνες, τις χαλκομανίες, μετά βλέπουμε τις φωτογραφίες, μετά τη ζωγραφική και στο τέλος ακτινογραφίες. Εγώ είμαι στην περιοχή των ακτινογραφιών. - 

Παρόλ’ αυτά, επειδή εγώ δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό, πρέπει να ρωτήσω: 

“Ο Χατζιδάκις ο Μάνος έχει κάποια όνειρα;” 

Μ. Χ.: Όχι. Έχω σχέδια, όνειρα, όχι. Τα σχέδια είναι μία έκφραση ζωτικότητας. Τα όνειρα είναι μία μορφή άγνοιας. (γελάει) Δεν μπορώ να έχω άγνοια, δε μου επιτρέπεται. Δεν αισθάνομαι άσχημα, καθόλου. Απλούστατα, σέβομαι τα όνειρα των νέων, όπως και σέβομαι τη μεταλλαγή τους σε σχέδια, απλώς, όσο περνάει η ηλικία. 

 Για την Ευρώπη… 

 Μ. Χ.: Κοιτάχτε, ετοιμαζόμαστε για μία άλλου είδους σκλαβιά τώρα.

Η ευρωπαϊκή ενότητα, τί νόμισες, ότι είναι; 

Είμαστε πραγματικά ένα κράτος με δύναμη, ώστε να μπορέσουμε να επιβάλουμε απόψεις; 

Θα γίνουμε μία επαρχία, στην οποία θα μας διοικεί η Ευρώπη και θα έχουμε μία ψευδαίσθηση, ότι συνδιοικούμεθα στην Ευρώπη. Λοιπόν, αυτή δεν είναι μία σκλάβιά; 

Τουλάχιστον με τα κριτήρια που είχαμε επί Τουρκοκρατίας…

Και πάλι οι εξαιρέσεις επί Τουρκοκρατίας, υπήρξανε και αναπτυχθήκανε στον ευρωπαϊκό χώρο. Μόνο που δε θα ζούν στην Αθήνα και θα ζούνε στον ευρωπαϊκό χώρο. 

Μα ποιός από μας δε θα το έκανε, αν είχε τις δυνατότητες έστω και πριν είκοσι χρόνια; 

Υπάρχει καμία εγγύηση σωστής αναπτύξεως εδώ μέσα στον τόπο αυτό;

 Ποτέ. 

Αλλά βέβαια ο τόπος μας προχωράει πάντα με τις εξαιρέσεις του, έτσι θα προχωρήσουμε και στο μέλλον. Περί Τουρκοκρατίας λοιπόν, ασφαλώς θα είναι μία μορφή της ευρωπαϊκής μας θητείας που βέβαια δε θα μπορέσουμε ποτέ να απαλλαγούμε ούτε να απελευθερωθούμε, διότι θα είναι μία επιλογή μας, ενώ επί Τουρκοκρατίας, έγινε μία υποταγή μας, αυτή είναι η διαφορά.

 Για την Παιδεία… 

 - Μάνο Χατζιδάκι, έτσι όπως μιλάμε τώρα, αν σε ρωτούσε κανείς: 

“Έχεις εμπιστοσύνη στους ανθρώπους;” – τί θα απαντούσες; 

 Μ. Χ.: Ο άνθρωπος έχει μέσα του το σπέρμα της συνέχειας και της καταστροφής, 

της επιβίωσης και της καταστροφής. 

Αυτά τα δύο στοιχεία, θα παλεύουν πάντα. 

Οι ίδιοι άνθρωποι θα είναι καταστροφείς και σχεδιαστές. 

Ομαδικά προχωράει ο άνθρωπος μόνο με ισχυρή παιδεία, 

αλλά την ισχυρή παιδεία δεν τη θέλουν τα κράτη. 

Οι κοινωνίες δεν τη θέλουν την ισχυρή παιδεία, 

διότι ανεξαρτοποιεί τα άτομα και γίνονται επικίνδυνα. 

Συνεπώς, να πάψει ο κόσμος να πιστεύει, ότι υπάρχει οποιοδήποτε σύστημα που επιδιώκει την απελευθέρωση του. 

 Για τα Εξάρχεια… 

 Μ. Χ.: Όταν έρχεται η πολιτεία και μας περιφρουρεί από ομάδες που δε μας μοιάζουν και καταδιώκει αυτές τις ομάδες αστυνομικά, είναι πιο επικίνδυνο από το να τους άφηνε να υπάρχουν. 

Αυτό που έγινε λίγο πολύ στα Εξάρχεια, είναι ένα θλιβερό θέαμα, 

το οποίο ποτέ δε θα με συμφιλιώσει μαζί του. 

Και είναι λάθος να νομίζουμε, ότι περιφρουρείται η ελευθερία μας, με το να καταδιώκονται άνθρωποι που δε μας μοιάζουν και ότι θα έρθει μία δεδομένη στιγμή που κι εμείς δε θα μοιάζουμε με κάποιους και θα καταδιωχθούμε και θα έχουμε το παρελθόν, ότι ανεχθήκαμε τις καταδιώξεις των ανθρώπων που δε μας μοιάζουν, άρα κι εμείς σωστά θα καταδιωχθούμε. 

 Μην ξεχνάμε, ότι αυτό είναι και η αρχή και η βάση του εθνικοσοσιαλισμού και του φασισμού. 

Δεν κινδυνεύουμε από αυτούς που δε μας μοιάζουν. 

 Κινδυνεύουμε από αυτούς που μας περιφρουρούνε και καταδιώκουν αυτούς που δε μας μοιάζουν

(Δείτε ΕΔΩ σε μια παλαιότερη ανάρτηση της πιρόγας, 
Το χαμόγελο της Τζοκόντας – όλες οι συνθέσεις, συνοδευόμενες από ένα σημείωμα του Μάνου Χατζιδάκι…)