Μετά την ήττα που σαφώς δεν παραδέχθηκα, δραπέτευσα σε αναστοχασμούς σε τόπους ιστορικής μνήμης που το δράμα έγραφε Αριστερά και οι εξόριστοι κουβαλούσαν στις πλάτες τους την αξιοπρέπεια, επανεγγράφοντας με μεγάλα κόκκινα γράμματα την έννοια του πατριωτισμού και του έθνους, μακριά από τους εθνοσωτήρες κυνηγούς της.
Πόσος δρόμος από μια Σύνοδο Κορυφής επώδυνης συνθηκολόγησης σε ένα Eurogroup επισφράγισής της; Στο ενδιάμεσο αλληλοκατασπάραγμα συντρόφων. Ξύπνησαν τα φαντάσματα των πιο μαύρων ημερών της Αριστεράς σε ένα ανήλεο σφυροκόπημα αλλήλων. Προδότες και αριστερές ορθότητες, επαναστατικές κορώνες και ιδεοληψίες, ξεπούλημα και κωλοτούμπες. Ανασύρονται από το πλούσιο παρελθόν των ενδοοικογενειακών συγκρούσεων και διασπάσεων πλήθος χαρακτηρισμών που αφειδώς εκτοξεύονται περί ορθής επαναστατικής αλήθειας, στρατηγικής πορείας, πολιτικής στόχευσης και ξεπουλημάτων των λαϊκών αγώνων, προδοτών και καπηλευτών των λαϊκών οραμάτων.
Και πού το αξιομνημόνευτο θα πείτε - και ορθώς...
Στην έκπτωση των πολιτικών διαφωνιών σε προσωπικές επιθέσεις με ρατσιστικές, σεξιστικές εκφράσεις, που αναπαράγονται μεγεθυμένα μανιωδώς από τα διάφορα σάιτ, σε μια αποκαθήλωση όχι απλά και μόνο της κυβέρνησης, αλλά σύσσωμης της Αριστεράς σε όλα τα επίπεδα, ιδεολογικά, πολιτικά, ηθικά και πολιτισμικά, στην οποία προεξάρχοντες είναι οι σύντροφοι.
Ο διασυρμός τού μέχρι χθες, συντρόφου, βάλλει ευθέως κατά της ελπίδας, της προοπτικής και του μέλλοντος. Πόσο γελοίο ακούγεται σήμερα το προεκλογικό μότο πολλών «αν όχι εμείς, ποιοι;», την ώρα που φίλια πυρά χτυπούν και το εμείς γίνεται κομμάτια;
Ακολουθείται πιστά η τακτική που δίδαξαν τα κανάλια και ο αυριανισμός, καθώς και οι Αδωνοβορίδηδες από αριστερούς που περιφέρουν τις απόψεις τους διαρκώς σε κανάλια, Διαδίκτυο και Βουλή σε έναν αδυσώπητο αγώνα ανθρωποφαγίας. Τότε για ποια Αριστερά μιλάμε;
Άλλο η πολιτική διαφωνία και άλλο η αδιάλειπτη στοχοποίηση ανθρώπων με σκοπό την πολιτική τους εξόντωση. Ακόμα πιο τραγικό είναι ότι μερικοί από τους πρωταγωνιστές ήταν οι ίδιοι θύματα, μόλις λίγο πριν, ακραίας στοχοποίησης και σεξισμού από τα κανάλια και το πολιτικό κατεστημένο. Άγνωστο τι ακριβώς επιχειρούν αναλαμβάνοντας τον ρόλο του θύτη στην ανθρωποφαγία...
Τα κανάλια και ο νεοαυριανισμός τους, τελικά, μετέστρεψαν τον τρόπο σκέψης μας, αλλοτρίωσαν τις αρχές μας εκχυδαϊζοντας την πολιτική αντιπαράθεση, εκμαυλίζοντάς τη με προσωπικές κόντρες, ευθείες βολές με προσωπικούς χαρακτηρισμούς, χυδαιότητες, όπου ξαφνικά το απολύτως άνευ σημασίας (το παρουσιαστικό του άλλου, οι ενδυματολογικές επιλογές ή ο τρόπος ομιλίας) ανάγεται σε πολιτική ουσία.
Οι «στόχοι» είναι προσεκτικά επιλεγμένοι. Αρχής γενομένης από «ευάλωτες», όπως θεωρούν, πολιτικές συμμαχίες, καθ' υπόδειξη του μιντιακού πολιτικού κατεστημένου. Σταδιακά οι λασπολογικές επιθέσεις επεκτείνονται σε βουλευτές και υπουργούς υψηλού κύρους και κοινωνικής αποδοχής, σφίγγοντας τον κλοιό, με τελικό στόχο τον πρωθυπουργό, αποτρέποντας την προσπάθεια για μια αριστερή διακυβέρνηση στη χώρα.
Τέτοιες πρακτικές, πέρα από το προφανές, τον διασυρμό των «στόχων», αποσκοπούν σε μια επιχειρούμενη επιβεβαίωση του «όλοι ίδιοι είναι», ξεπλένοντας με τον τρόπο αυτό το σύστημα και τους πολιτικούς του εκπροσώπους που οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό σημείο 0, αποδεικνύοντας, παράλληλα, ότι καμία διαφυγή δεν υπάρχει από τη δική τους εξουσία. Καμία εναλλακτική πολιτική από τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό, που έχει έτοιμη την απάντηση της αμφισβήτησης και της δυσαρέσκειας στους μαύρους ομόσταυλούς του.
Το διακύβευμα όμως είναι ακόμα πιο σοβαρό, όταν σε αυτό συμμετέχουν ηγετικά στελέχη της Αριστεράς. Είναι η επισφράγιση από την ίδια την Αριστερά ενός πολιτικού ξεπεσμού, που σκόπιμα καλλιεργήθηκε από το σύστημα διαπλοκής με όρους ανθρωποφαγίας.
Την Αριστερά που έχει ως βασικές αρχές της το ήθος, τον σεβασμό στη διαφωνία, το πολιτικό επιχείρημα και τον πολιτικό πολιτισμό.
Αυτό δεν θα σημάνει μια επώδυνη συνθηκολόγηση, αλλά μια απόλυτη, αναπόδραστη ήττα της ουσίας της πολιτικής διαφοροποίησης, των αξιών και των οραμάτων μας.
Δεν είναι lifestyle η πολιτική, ούτε πολιτικό επιχείρημα η χυδαιότητα.
Και πέρα από κάθε διάθεση νουθεσίας και κασσανδρισμού, σχεδόν φυσικό επακόλουθο των παραπάνω θα είναι το πτώμα της Αριστεράς να περιφέρεται από περιχαρείς καναλάρχες, εκπροσώπους της διαπλοκής και παλαιοκομματικούς, για παραδειγματισμό, σφραγίζοντας μια και καλή και μια για πάντα την επονείδιστη Μεταπολίτευση.
Ποιος είναι τελικά ο εχθρός και ποιος ο στόχος;
* Από το σατυρικό της Μεταπολίτευσης του Γ. Μαρκόπουλου Τούμπου ζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου