Σεραφείμ Π. Κοτρώτσος: Τι είναι, τελικά, σπίλωση κ. Γεννηματά;

https://www.anatropinews.gr/2017/04/23/σεραφείμ-π-κοτρώτσος-τι-είναι-τελικά/

Σπίλωση ετυμολογικά σημαίνει ηθική μείωση. Εμπεριέχει, δε, τη σκοπιμότητα να απαξιωθεί ηθικά ένα πρόσωπο, εν γνώση της ανακρίβειας όσων του προσάπτονται.

 Η επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης κατηγορεί την κυβέρνηση για “απύθμενο θράσος” και προσπάθεια σπίλωσης του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Η κ. Φώφη Γεννηματά θα είχε κάθε δίκιο να υποστηρίζει αυτή την άποψη εάν η οκταετής θητεία Σημίτη ήταν διαυγής. Ήταν όμως;

Ο Κώστας Σημίτης υπήρξε ένας “ευτυχής” πρωθυπουργός. Βοηθούσης μεγάλης μερίδας των μέσων ενημέρωσης της εποχής, είναι αλήθεια πως η θητεία του παρήγαγε αρκετές “θετικές ειδήσεις”. Η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, η ανάπτυξη σημαντικών υποδομών, η διάχυτη αίσθηση περί ευμάρειας και ισχυρής οικονομίας, ο μεταρρυθμιστικός οίστρος υπήρξαν αναμφίβολα ένα κέλυφος πολιτικής ηγεμονίας. Ακόμα και η αποφυγή να τεθεί στην τελική κρίση του εκλογικού σώματος, με το πέρασμα της αρχηγίας του ΠΑΣΟΚ στον Γιώργο Παπανδρέου συνέτεινε στην εικόνα του “επιτυχημένου”.

Το γεγονός ότι πολλά από τα παραπάνω στη συνέχεια αμφισβητήθηκαν ή και κατέπεσαν είναι επίσης αδιαμφισβήτητο. Έχουν ειπωθεί και γραφεί πολλά γι  αυτό.

Το να υποστηρίζει η κ. Γεννηματά και οιοσδήποτε άλλος ότι ο Κώστας Σημίτης υπήρξε ένας επιτυχημένος πρωθυπουργός και η θητεία του άξια πολιτικής αγιοποίησης είναι δικαίωμά τους.

Είναι, όμως, εξίσου αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα η έκφραση άποψης όσων διατυπώνουν επιφυλάξεις και αμφιβολίες. Γιατί είναι σπίλωση;

Είναι σπίλωση ότι επί Κώστα Σημίτη συντελέστηκε το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου; Εάν ήταν σκάνδαλο υπήρξαν, αναμφίβολα, πολιτικές (τουλάχιστον) ευθύνες. Εάν δεν ήταν κάποιοι οφείλουν να εξηγήσουν πως και ποιοι διαμόρφωσαν συνθήκες μιας τεράστιας αναδιανομής πλούτου σε βάρος των πτωχότερων και μεσαίων κοινωνικών στρωμάτων;

Είναι σπίλωση ότι δύο υπουργοί Άμυνας του πρωθυπουργού τότε Κώστα Σημίτη ενεπλάκησαν σε σκοτεινές υπεραγορές οπλικών συστημάτων που μοίρασαν μίζες σε πολιτικά πρόσωπα, κόμμα και κρατικούς αξιωματούχους και ζημίωσαν το Δημόσιο; Το γεγονός ότι το 25% του δημοσίου χρέους αποδεδειγμένα οφείλεται στις κούρσες των εξοπλισμών εκείνης της περιόδου αποτελεί επιχείρηση ηθικής μείωσης της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ εκείνης της περιόδου; Ή είναι η πρώτη φορά, τώρα, που η κ. Γεννηματά ακούει ή διαβάζει αυτές τις κατηγορίες;

Αδίκως βρίσκεται στη φυλακή ο Άκης Τσοχατζόπουλος; Αδίκως παραπέμπεται ο Γιάννος Παπαντωνίου; Γιατί, πως μπορεί κανείς λογικά να υποστηρίξει πως ο Άκης έπαιρνε μίζες, φορτώνοντας τον δημόσιο κορβανά με ακριβοπληρωμένα -ενίοτε και άχρηστα- οπλικά συστήματα και ουδείς άλλος στην κυβέρνηση εκείνη γνώριζε ή άκουσε κάτι;

Είναι σπίλωση ότι στα μαύρα ταμεία του ΠΑΣΟΚ κατέληγαν μίζες-χορηγίες της Siemens; Διότι εάν είναι σπίλωση, τότε, εξ αντιδιαστολής, είναι θεμιτό και νόμιμο μία εταιρεία που συναλλασσόταν με το Δημόσιο (και εξαρτιόταν από τις αποφάσεις υπουργών εκείνης της κυβέρνησης) να “χορηγεί” τα ταμεία του κυβερνώντος κόμματος.

Είναι σπίλωση ο τουλάχιστον προβληματικός τρόπος ένταξης στην ΟΝΕ; Πως έχουν δίκιο τώρα οι Ευρωπαίοι όταν κατηγορούν τον Τσίπρα για καθυστέρηση της αξιολόγησης ή για το πρώτο δραματικό και καταστροφικό εξάμηνο του 2015 και έχουν άδικο όταν θυμίζουν με ποιον τρόπο η χώρα βρέθηκε στον σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης;

Υπάρχουν πολλά ακόμα που συνέβησαν εκείνη την περίοδο που μπορούν να αναφερθούν στο “βιογραφικό” της διακυβέρνησης Σημίτη. Αναμφίβολα υπάρχουν και θετικά. Σημαντικά γεγονότα και πολιτικές αποφάσεις που προσδιόρισαν την πορεία της χώρας και την τοποθέτησή της στο ευρωπαϊκό στερέωμα.

Από το έρεβος στο φως υπάρχει απόσταση. Εκτός από το μαύρο και το λευκό υπάρχει και το γκρίζο.

Όταν, λοιπόν, η κ. Γεννηματά κατηγορεί την κυβέρνηση για πολιτικές σκοπιμότητες πίσω από την ανάδειξη των γκρίζων στιγμών της περιόδου Σημίτη έχει δίκιο. Είναι προφανές. Το προφανές, όμως, δρα απαγορευτικά στην ανάδειξη αυτών των γκρίζων στιγμών; Πρέπει να τις κλειδώνουμε στο πασοκικό χρονοντούλαπο της ιστορίας; Ιδιαίτερα, όταν τα ίδια πρόσωπα που πρωταγωνίστησαν στο γκρίζο, δίχως, μάλιστα, να αναγνωρίζουν τις ευθύνες τους, επανέρχονται εκ του περιθωρίου για να εγκατασταθούν έμμεσα ή άμεσα στο επίκεντρο των εξελίξεων; Όταν εξακολουθούν να παραδίδουν μαθήματα πολιτικής και ηθικής;

Ή επειδή ο τωρινός είναι κακός, κατά τη γνώμη μας, οι προηγούμενοι δικαιούνται να δουν τις εικόνες τους αναρτημένες στην πινακοθήκη των ευεργετών του έθνους;

Η παράθεση, λοιπόν, κραυγαλέων και σκανδαλωδών υποθέσεων δεν μπορεί να συνιστά σπίλωση. Η απουσία στοιχειώδους αυτοκριτικής, όμως, και η έντεχνη προσπάθεια αγιοποίησης δεν κάνει καλό στο ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Το οποίο ως κόμμα και ως κοινωνικό ρεύμα μιας μεγάλης περιόδου της μεταπολιτευτικής ιστορίας δεν του αξίζει να βυθίζει το κεφάλι του στην άμμο. Η μελλοντική του πορεία, άλλωστε, περνάει και μέσα από τις αντοχές του να αποτινάξει τις ζοφερές του στιγμές και τα πρόσωπα που του έκαναν περισσότερο κακό παρά καλό…