«Πρόκειται για εντελώς απλοϊκές, ανιστόρητες και αντιδραστικές αντιλήψεις, απολύτως ξεκομμένες από την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Γι' αυτό και ποτέ δεν έφεραν, ούτε κατ' ελάχιστον, το προσδοκώμενο, από τους εκάστοτε τρομοκράτες, αποτέλεσμα».
Αυτό αναφέρει μεταξύ άλλων το κύριο άρθρο της «Εφ. Συν.» (26-5-2017) με αφορμή την επίθεση κατά του πρώην πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου. Όντως οι αντιλήψεις των οργανώσεων είναι απλοικές και ανιστόρητες και ποτέ δεν έφεραν το προσδοκώμενο από τους εκάστοτε τρομοκράτες αποτέλεσμα.
Ωστόσο, δεν ήταν πάντα αυτού του τύπου οι οργανώσεις που είχαν ως σημείο αναφοράς μια κοσμική ιδεολογία ξεκομμένες από την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Είχαν ακροατήριο.
Για παράδειγμα, οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες» στην Ιταλία δεν ήταν ένα περιθωριακό ένοπλο γκρουπούσκουλο που λειτουργούσε στο κενό μακριά και έξω από τις διεργασίες. Σε κάποια φάση είχαν αποκτήσει χαρακτηριστικά μαζικού κινήματος με την έννοια ότι είχαν εμπλακεί είτε ως μέλη είτε ως φίλοι είτε ως υποστηρικτικός περίγυρος χιλιάδες άνθρωποι.
Δεν είναι τυχαίο ότι εκείνη την εποχή στη γειτονική μας χώρα πολλοί μιλούσαν για εμφυλιοπολεμικό κλίμα. Οι ενέργειες της 17 Νοέμβρη τη δεκαετία του '70 έβρισκαν απήχηση σε υπολογίσιμα τμήματα του πληθυσμού. Το «γειά στα χέρια τους» που έλεγαν απλοί άνθρωποι, κάθε άλλο παρά πρόθυμοι να συμμετάσχουν σε δολοφονικές επιθέσεις, είναι η απόδειξη.
Να θυμηθούμε επίσης ότι οι εφημερίδες που δημοσίευαν τις προκηρύξεις της 17Ν έβλεπαν την κυκλοφορία τους να απογειώνεται αν και τα κείμενα της «ένοπλης προπαγάνδας» ήταν σχοινοτενή και «δύσκολα» σε όσους δεν είχαν εξοικείωση με το φαινόμενο και τις ιστορικές ρίζες του. Απλή περιέργεια; Νοσηρό ενδιαφέρον; Ταύτιση; Άγνωστο.
Πρέπει όμως να αναμετρηθούμε με ορισμένα ερωτήματα:
► Γιατί, αφού πράγματι η τρομοκρατία πουθενά στον κόσμο δεν πέτυχε το σκοπό της, υπάρχουν άνθρωποι που συνεχίζουν να πιστεύουν ότι με αυτές τις μεθόδους μπορούν να κόψουν δρόμο, να εκβιάσουν τις εξελίξεις και να φτάσουν στο στόχο τους; Είναι ψυχασθενείς;
Απλοική και πολύ βολική εξήγηση αρκετά διαδεδομένη στο χώρο της πολιτικής και της δημοσιολογίας. Είναι θυμωμένοι, οργισμένοι, απελπισμένοι και προχωρούν στο απονενοημένο διάβημα επειδή δεν βρίσκουν άλλες διεξόδους να εκτονώσουν την οργή τους; Ενδεχομένως.
Σ' αυτήν την περίπτωση ας αναζητήσουμε τις αιτίες στην εξάπλωση της φτώχειας, στις θηριώδεις ανισότητες, στην απουσία ελκυστικής προοπτικής και στη διάχυτη αίσθηση ότι το μέλλον θα είναι μεσίστιο. «Η οδύνη είναι το κινούν αίτιο της τρομοκρατίας» γράφει ο Ζόρζ Λαμπικά.
► Γιατί η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που αυτό το φαινόμενο επιβιώνει και αναπαράγεται; Είναι ανίκανες οι υπηρεσίες ασφαλείας; Δεν ισχύει. Τα τελευταία χρόνια η αντιτρομοκρατική έχει καταφέρει σημαντικά χτυπήματα. Μήπως οι οργανώσεις αυτού του είδους έχουν πολιτική κάλυψη από κόμματα της Αριστεράς;
Αυτό φαίνεται να πιστεύουν τμήματα της Δεξιάς, μέσα ενημέρωσης και αναλυτές. Στο παρελθόν δαιμονοποίησαν το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου, για τον οποίο έλεγαν ότι ήταν ο κρυφός αρχηγός της 17Νοέμβρη.
Σήμερα αφήνουν δηλητηριώδεις υπαινιγμούς για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η Αριστερά σ' όλες τις εκδοχές της -σοσιαλδημοκρατική, κομμουνιστική, ριζοσπαστική, μαοική, τροτσκιστική, ελευθεριακή- στάθηκε απέναντι στην τρομοκρατία. Κάποια κόμματα της μάλιστα έλεγαν και εξακολουθούν να λένε ότι πρόκειται για οργανώσεις που έχουν στηθεί από τις μυστικές υπηρεσίες.
Αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί από τα ευρήματα, παρά το γεγονός ότι οι μυστικές υπηρεσίες προσπάθησαν και σε ορισμένες περιπτώσεις πέτυχαν να διεισδύσουν (εκ των υστέρων) και να τις χειραγωγήσουν πριν τις εξαρθρώσουν.
Φοβάμαι ότι η δημόσια συζήτηση στην Ελλάδα θα κινηθεί για ακόμη μία φορά γύρω από συγκεκριμένα στερεότυπα:
Χρειάζεται περισσότερη καταστολή.
Το άβατο των Εξαρχείων είναι ο χώρος που τροφοδοτεί την τρομοκρατία.
Η Αριστερά εμφανίζεται πολύ ανεκτική απέναντι στο φαινόμενο και επί της ουσίας είναι ο ηθικός αυτουργός.
Δεν θα βγάλει πουθενά, όπως δεν έβγαλε και στο παρελθόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου