Γράφει ο mitsos175
Tι είναι αυτά τα πράγματα; Μέρα πένθους να γλεντάτε στο ιντερνέτ; Δεν μιλάω για τη Βασιλεύουσα, κάτι που έγινε παλιά, σήμερα χάσαμε ένα μεγάλο πολιτικό. Πόσο μεγάλο; 99 χρονών. Δεν τον λες μικρό. Εντάξει υπάρχουν και μεγαλύτεροι, αλλά όχι σαν αυτόν. Κανένας δεν είναι σαν αυτόν.
Φυσικά κι ο νεκρός δεδικαίωται όταν αυτό εξυπηρετεί το Σύστημα.
Να συμβάλλουμε λοιπόν στην εθνική προσπάθεια των ΜΜΕ για να γίνει η αγιογραφία του πρώην Επιτίμου της ΝΔ, ώστε να μας πείσουν πόσο καλός ήταν ο ίδιος και πόσο καλός για μας είναι ο κανιβαλισμός τον οποίο υπερασπίστηκε με πάθος σε όλη τη μακρά πολιτική του διαδρομή.
Οφείλω να πω δυο καλά λόγια για τον εκλιπόντα. Όχι μόνο για να μην κατηγορηθώ για ηθική αυτουργία, όπως κατηγορούν σήμερα οι νεοδημοκράτες το Λεβέντη γιατί είχε ευχηθεί «να ψοφήσει ο Μητσοτάκης», πριν αρχίσει να γλείφει τον Κούλη, αλλά επειδή πονάω πραγματικά. Έχω χτυπήσει το γόνατο μου. Φυσικά δεν πονάω όπως πονάει ο Σαμαράς, που πνίγει τον πόνο του στη σαμπάνια, αλλά όπως και να ’χει έχουμε περάσει τόσα μαζί με το «Ψηλό». Αποστασίες, χούντες, σκάνδαλα, χαράτσια, καταστολή... Αυτός τα έκανε, σε μας έρχονταν ο λογαριασμός, «δίκαια πράγματα».
Το πρώτο λοιπόν προτέρημα που οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε εμείς, οι πολιτικοί του αντίπαλοι, ήταν η ειλικρίνεια του. Πάντα έλεγε αυτό που ήθελε να πει. Εκτός από μια περίοδο που ήταν βουλευτής, υπουργός, πρωθυπουργός, κι αναγκάζονταν να κρύψει αυτό που είχε πραγματικά στο νου του, ίσως γιατί ήθελε να μας κάνει έκπληξη. Όταν όμως έγινε Επίτιμος φανέρωσε τα πραγματικά του αισθήματα.
Ήταν πάντα γλυκομίλητος όταν βέβαια πρόκειται για βασιλιάδες που «αδικήθηκαν» κι έτσι δεν μπορούσαν πια να κάνουν δικτατορίες. Κρίμααα. Αγαπούσε όμως τη χώρα. Έλεγε πως έπρεπε να ρίξουμε το επίπεδο, μερικά εκατομμύρια εργαζόμενους στον Καιάδα, να πεθάνουν κι οι συνταξιούχοι, ώστε να γλιτώσουν από τα προβλήματα. Τι πονόψυχος!
Εδώ πραγματικά ήταν και συνεπής. Σήμερα απεβίωσε, δίνοντας το καλό παράδειγμα. Σύμφωνα με άλλους πάντως δεν πέθανε, αποσύρθηκε για να εμφανιστεί όταν θα έχουμε βγει από το Μνημόνιο, σε μερικά εκατομμύρια χρόνια, ώστε να μας ευχηθεί ξανά «καλή τύχη». Με την ευκαιρία μια διάψευση:
Όχι, δεν είπε ποτέ «να τα εκατοστίσω» - δεν ήταν ανόητος, απλά κατάλαβε πως κι 99 δισεκατομμύρια χρόνια να κάτσει, ο Κούλης πρωθυπουργός δεν γίνεται. Τουλάχιστο με εκλογές…
Ήταν μαθηματική διάνοια, αφού μόνο αυτός μπορούσε να αποδείξει πως 0+0=14. Θα συμφωνήσω με τους νεοδημοκράτες ότι ήταν πολύ μπροστά από την εποχή του. Πράγματι, αφού ήθελε να κάνει Μνημόνιο από τη δεκαετία του 1990. Αν τον ακούγαμε βεβαίως θα ήμασταν σήμερα πολύ «μπροστά», στο σημείο που θα καταργούνταν εντελώς η σύνταξη κι ο μισθός, ενώ η συκωταριά μας θα πουλιόνταν σε ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς... Όπου να 'ναι όμως θα δικαιωθεί και σ αυτό.
Το ΠΑΣΟΚ είπε πως ο πρώην πρωθυπουργός σημάδεψε την πολιτική ζωή του τόπου. Μόνο τη σημάδεψε; Τη σακάτεψε τολμώ να πω. Όπως περνάει ένας τυφώνας, ένα τσουνάμι, έτσι πέρασε κι ο Μητσοτάκης πάνω από την Ελλάδα. Καλέ τι λέω, ποια Ελλάδα; Ποιος ήταν πρωθυπουργός όταν άλλαξαν τα Βαλκάνια; Όταν η Γιουγκοσλαβία ένιωσε στο πετσί της τα αποτελέσματα της εξωτερικής του πολιτικής; Άφησε βέβαια ένα θεματάκι με τη FYROM αλλά το έχουμε ξεχάσει. Βέβαια η μεγάλη αγάπη της οικογένειας ήταν και μένει η Γερμανία και πιο συγκεκριμένα κάποιες εταιρείες της…
Είναι πολλά τα όσα έκανε και δεν έχω τον απαραίτητο χρόνο. Να πως μόνο «ο Θεός να τον συγχωρέσει» γιατί οι άνθρωποι χλωμό το κόβω… Αχ βαχ! Να τον αποχαιρετήσω μ’ ένα τραγούδι όπως απαιτεί η περίσταση: Ο Μάρκος υπουργός (όσοι γίνουν Πρωθυπουργοί) - Μάρκος Βαμβακάρης 1935.
ΥΓ: Ρε σεις με το φάκελο - βόμβα, τι βάλατε μέσα; Σε άλλον πρώην πρωθυπουργό έσκασε στα μούτρα, άλλος πέθανε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου