Τετάρτη 20 Σεπτεμβρίου 2017

Ανισότητα παντού!








Αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε. 
Η μνημειώδης φράση Μητσοτάκη στη ΔΕΘ -«δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση»- ανέδειξε πεντακάθαρα τη διαχωριστική γραμμή Αριστεράς - Δεξιάς, προβάλλοντας όχι μια «απλή» ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια θέση αρχής που διαπερνά και φωτίζει ολόκληρο το σχέδιό του.
Όταν ο κ. Μητσοτάκης προαναγγέλλει «σπάσιμο του μονοπωλίου του κράτους στην πραγματοποίηση ελέγχων και την πιστοποίηση συμμόρφωσης, ενεργοποιώντας προς την κατεύθυνση αυτή ιδιωτικούς φορείς, φοροτεχνικούς, μηχανικούς κ.ά.», καταργεί τη δημοκρατική λογοδοσία, που διασφαλίζεται από ένα κρατικό ελεγκτικό σύστημα, δίνοντας στους έχοντες τη δυνατότητα να ελέγχονται από «αδελφά» σώματα. 
Κάτι που φάνηκε καθαρά σε άλλο σημείο της ομιλίας του, εκεί που αναρωτήθηκε «γιατί να μην μπορούν να παρέχουν πρωτοβάθμιες υπηρεσίες υγείας ιδιώτες γιατροί που θα υπόκεινται σε αυστηρούς ελέγχους και σε συγκεκριμένη στοχοθεσία;». 
Ποιους ελέγχους; Αυτούς που θα έχει καταργήσει περνώντας τους σε άλλους ιδιώτες, προάγοντας την κοινωνική ανισότητα υπέρ των φτωχότερων;
Όταν ο κ. Μητσοτάκης εξαγγέλλει άσκηση των αδειοδοτικών διαδικασιών από υφυπουργό και υποδεικνύει ότι θα φέρει ρύθμιση βάσει της οποίας «τα δικαστήρια θα οφείλουν να λαμβάνουν υπόψη τους αιτήματα εκ μέρους της αρμόδιας κρατικής Αρχής για άμεση προτεραιοποίηση εκκρεμών υποθέσεων που αφορούν στην υλοποίηση μεγάλων επενδύσεων», προαναγγέλλει τη θεσμοποιημένη ανισότητα ακόμα και του (μικρο)επιχειρηματία έναντι της Δικαιοσύνης. 
Πόσο μάλλον που προανήγγειλε «φιλικό αδειοδοτικό περιβάλλον» για τις επενδύσεις, μια τόση δα φρασούλα που παραπέμπει στις ελληνικές καλένδες την προστασία του περιβάλλοντος από το ελληνικό και ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο.
Όταν ο κ. Μητσοτάκης μιλά για άλλο μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής, επικαλούμενος «ντελιβερά», που υποτίθεται πως του είπε: «Όταν μειώθηκε ο ΦΠΑ αυξήθηκε η δουλειά μου και το εισόδημά μου», δικαιολογεί την παράνομη μείωση του μισθού από κάποιους επιχειρηματίες, δικαιώνοντας ως φυσικές τις ανισότητες στην εργασία.
Όταν ο κ. Μητσοτάκης εξαγγέλλει πρότυπα -και καθόλου πειραματικά, που θα μπορούσαν να συμβάλουν στην αναβάθμιση της δημόσιας παιδείας- γι' «αυτούς που δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε σε ιδιωτικό σχολείο», λέει πολύ απλά ότι οι κοινωνικές ανισότητες στην παιδεία θα βαθύνουν και αυτό το οποίο θέλει είναι ένας μηχανισμός που θα δίνει στο σύστημα τη δυνατότητα να βρει και να χρησιμοποιήσει τους ταλαντούχους φτωχούς. 
Οι υπόλοιποι; 
Πάμφθηνο εργατικό δυναμικό.
Ο υπέρ κοινωνικής ανισότητας λόγος Μητσοτάκη δίνει στην κυβερνώσα Αριστερά την καθαρή ευκαιρία να συνομιλήσει με τις πράξεις της με την κοινωνική πλειοψηφία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου